Bugün bile ara sıra tokat atılan çocuklara kalıcı bir zarar verilmediği yönündeki görüşü sık sık duyarız. Pek çok kişi kendi hayatlarının bu görüşün en iyi kanıtı olduğuna inanırlar. Ancak yalnızca yetişkinliklerinde geçirdikleri hastalıklar ile çocuklukta yedikleri tokatlar arasındaki bağlantılar gizli kaldığı sürece buna inanmayı sürdürebilirler.
17000 kişiyle yapılan bir araştırmada bulunan sonuçlar dikkat çekicidir. Çocukluklarında suistimale uğrayanların, uğramayanlara ve dayak yemeyenlere göre daha fazla ağır hastalık yaşadıkları ortaya çıkmıştır. Bu konuyu sadece fiziksel hastalıklar olarak değerlendirmek doğru olmaz ayrıca çocukluk travmaları ruhsal hastalıklarında habercisidir. Örneğin ilk bir buçuk yılda yeterince kucağa alınmayan, uyaranlardan mahrum kalan bir çocuğun yetişkin olduğunda antisosyal kişilik bozukluğu tanısı alması olasıdır.
Bir çocuk dünyaya geldiği zaman, ebeveynlerinden en çok ihtiyaç duyduğu şey sevgidir; yani şefkat, dikkat, ilgi, korunma, dostluk ve iletişim kurma isteğidir. Bunlar sağlandığı takdirde, bedenleri hayatları boyunca bu iyi anıları taşıyacaktır ve sonra yetişkinler olarak aynı sevgiyi çocuklarına aktarabileceklerdir. Ancak durum böyle değilse, çocuklar hayatları boyunca ilk hayati ihtiyaçlarının tatmin edilmesine dair bir özlemle başbaşa kalacaklardır..
Çocukluk döneminin önemini bilerek anne babalık tutumları geliştirmek önemlidir. Kendinizde çözemediğiniz bir şeyi çocuklarınızda çözmeniz mümkün değildir. Gerekli durumlarda uzman izmir psikolog yardımına başvurabilirsiniz.

Kaynak: http://terapium.com/etkilenmediklerini-mi-dusunuyorsunuz-tekrar-dusunun/