Merhaba: Aileler çocukları için her türlü cefaya katlanırlar. Bütün bu emekler onların gelecekte hem iyi bir kariyer yapmaları için hemde mutlu olamaları için zemin hazırlamak.
Herkes gibi bende kızlarıma söz konusu ortamları hazırlamak için özveriyle yıllarca çalıştım. Bütün bu süreçlerde hep çocuklarımla yol aldım. Hayat her zaman insana güzellikler sunmuyor zaman zaman en acı kayıplarıda tattırıyor ve tattıkda. Bu düşüşlerde sarı papatyam hep yanımdaydı tabiki yaradanımda. Sarı papatyam , ben ona kısacası PAPATİS derimİ küçücük yüreği ile beni anlardı. Çoğu zaman Sarısaçlarının arasından buğulu bakan yeşil gözleri ile böynu bükük mahsun bir papatyaya benzerdi. O benim papatyamdı. Binlerce papatya arasından bir bakışta tanıyacağım papatisimdi.
Dünyalar güzeli , gülünce her iki yanağındaki çukurlardan mutluluk saçan arkadaşı ,ablası , sırdaşı, can yoldaşı, okul arkadaşı ablasının gidişine ve onu bir daha göremeyecek oluşuna anlam veremedi ve yıllarca bunun şaşkınlığını yaşadı ve yaşadık,beraberce kimsesizce. Bu çok acılı kimsesizliği yaşarken yanımızda sadece,o sırada 2 yaşında olan zeytinkokulu kızım Aysen Rabiamız vardı.( zeytinli ekmeği çok severdi ve çok yerdi o yüzden her zaman zeytin kokardı).Papatisimle ben gündüzün hayat telaşı bitip gecenın, karanlığında bizi sarıp sarmalayan suskun acımıza yenilmemek için zeytinkokulu kızıma sarılıp penceremize doğacak gün ışığını gün beklerdik.Zeytin kokulu kızım adeta, uçuruma düşerken tutunduğumuz dal gibiidi ayrıca, bize sonsuza uğurladığımız gamzeli gülüşlerin yansımasını gösterdiği içinde ona sarılmakla, özlemimizi sarmalardık.
Böylece yürek yüreğe yıllar geçti ve benim mahzun papatisim Bilkent ünüversitesini bitiirerek küçük yaşlarda hedeflediği 'İngilizce Öğretmenliği ' ne bu sene adımını attı.Bu sene başında başladığım Özel bir okulda, Mahsun papatisim de ingilizce öğretmeni olarak çaliıyor. Yani yine beraberiz. Sabah kalkıyoruz hep beraber kahvaltı ediyoruz arabamızla okula birlikte gidiyoruz, zaman varsa birlikte çay içiyoruz zamanımız yoksa o ingilizce odasına ben odama çıkıyoruz. boşsak arada buluşuyoruz neler oldu hangi öğrencinin danışmanlığa ihdiyacı var bana bilidirıyor veya nasıl davranılması gerektiğini konuşuyoruz.İlk öğretmenlik denemesi olduğu için zaman zaman tükeniyor sinirleniyor, yanakları kıpkırmızı kaşları kalkmış vaziyette koridorun başından gelişini görünce öğrencilerin onu üzdüğünü anlıyorum.Hemen ona sarılıyorum konuşuyoruz, sabırlı olmasını öneriyorum sakinleştiriyorum sonra yine herkes dersine giriyor. Öğrencilerine bağırmadığı için öfkesinden bu hale geliyor.
Bazen sabahları geç kalıyoruz ve kahvaltı edemiyoruz, ben hemen yemekhaneye gidiyorum ona ekmek arası peynir yapıp getiriyorum, derste ise kapının camından ekmeği gösteriyorum ve kapının önünde onu bekliyorum veriyorum, dere değilse öğretmenler odasına çıkıp kahvaltını yap diye veriyorum , arkadaşları gülüyor ama o asla şikayet etmiyor, aksine herkesede anlatıp gülüyor.O kısa sürede öğrenciler tarafından çok sevilen bir öğretmen oldu. ( ilköğretim 4-5-7 sınıflara derse giriyor)
Boş vaktim olduğunda onu özlüyorum ve dersi olan sınflara gidiyorum kapının camından gizlice onu sayrediyorum, o benim mahzun papatisim onu camın ardından seviyorum gözlerim doluyor ve Allahıma şükrediyorum. Bu ilk öğretmenlik deneyiminde yanında olduğum için mutluyum ve içim rahat. Bazen bazı öğretmenler onu üzecek davranışlarda bulunuyor ve kırıcı sözler söylüyorlar ( Benim Kızım olduğunu bildikleri halde) Çok öfkeleniyorum ve üzülüyorum ama önce kendimi sonrada onu sakinleştiriyorum böylece dayanma gücünü artırmaya çalışıyorum Anne olmak çok zor, benden uzağa düştüğü zaman ne yaparım bilmem.
Öğretmenlik çok sabıristeyen ama bir o kadarda kutsal bir meslek tabii hakkıyla yapıldığında. İşte bu yüzden papatisim ingilizce öğretmeni olacağım dediği zaman asla onun hedefini saptıracak yönlendirmelerde bulunmadım. Kayıtsız şartsız onu destekledim, güvendim ve sevdim. İşten arda kalan zamanlarımda hep onunla oldum Hatta ünüversiteye bile birlikte gittik. Papatis derste iken,ben arabamı güzel sanatlar akademisinin önüne çekip, öğrencilerin piyano, fülüt mağmeleri arasımda, kahverengi şehiri seyrederken, ufukta gamzeli gülüşlerin hayalini kurardım.Hele papatisimin mozart kafede bana ısmarladığı öğle yemekleri, dünyanın en leziz yemekleri idi ve o andaki paylaşımlarımız hayatımızın en mutlu anlarıydı. İkimiiz her zaman çok iyi yoldaş, arkadaş,dost,sevgili olduk. Bu yüzden ünüversite boyunca iki arkadaşı oldu. Papatisim hayatın gerçekleri ile yaşıtlarından önce tanışmış olması dolayısıyla, hayata, yaşama dair çok güzel yetenekler ve felsefeler geliştirdi. Bu yüzden emsallerinden daha ayakları yere basan, güçlü,çevresinde ve dünyada olup bitenlerin farkında olan yapısıyla günümüz gençliğinden farklıdır. Onunla gurur duyuyorum
Zeytin kokulu kızımda 8 yıldır piyano çalıyor, konserler veriyor, dolayısıylada biz viyana ünüversitesinde güzel sanatlar okuyup bu yolda kariyer yapmasını beklerken , sene başında ben hukuk okuycam dedi. Ben doğrusunu söylemek gerekirse üzüldüm. Bu kısacık ömürde zorlu işlerle uğraşıp çok para kazanmaktansa, sanatla uğraşıp mutlu ve sakin bir hayatı olsun isterdim. Ama seçimine papatiste olduğu gibi destek vermek görevim. Ama hala bir gün kararaını değiştirip daha az para kazanacağı ama daha mutlu olacağı çocuklarına ve kendine daha çok zaman harcayacağı bir mesleği hedef seçmesini umut ediyorum tüm annelere sevgilerimi sunuyorum.
Bu yazıya atıf yapmak için yazının internet adresine link verilmelidir. Yazı yazarının izni olmaksızın başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz.
* Yayın Tarihi : 08-01-2012 - 19:24 (4514 gün önce),
* Ortalama Günde 0.66 okuyucu.
* Karakter Sayısı : 5636, Kelime
Sayısı : 847, Boyut : 5.50
Kb.
Lütfen Dikkat :
Sitemizde yayınlanan mesleki anıların telif hakkı tamamen
yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı
olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle
başka mecralara aktarılamaz.
Bu metinden alıntı yapmak için alıntı yapılan yazıya
"Sarı papatyanın ingilizce öğretmenliği" başlıklı yazının tüm hakları yazarı Psk.Birsen ŞANLI'e aittir ve yazı, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) Mesleki Anılar Kütüphanesinde yayınlanmıştır. ibaresi eklenmelidir.
Bu ibare eklenmek şartıyla, yazıdan Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak yazarının izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz.
Sitemizde sayfası bulunan site üyemiz profesyoneller
üye
sayfaları içinden, Mesleki Anılarınız bölümü altında, YENİ
ANI GÖNDERİN linkini izleyerek bu sayfaya
mmesleki anılarını ekleyebilirler.
